این مقاله در سال ۱۹۶۴م (۱۳۴۳ش)، یک‌سال بعد از اولین چاپ کتاب برهان‌الحق، در مجله‌ی مرکز ایرانشناسی انگلستان منتشر شد. متن حاضر، ترجمه‌ای است از مقدمه‌ی این مقاله. این مقاله که بازتاب نظرات دکتر ویتمنِ جوان در آن زمان بود، الزاماً هم‌راستای نظرات بعدی او نیست. چنین مقالاتی از جنبه‌ی بزرگ‌ترِ تاریخیِ کتاب برهان‌الحق حائز اهمیت است.

در این مقاله پس از مقدمه‌ی کوتاهی در مورد مسلک اهل حق و اهمیت این سنت، به بررسی متون مقدس اهل حق خواهیم پرداخت. این متون به زبان‌های کهن لُری و کُردی اورامانی نوشته شده‌اند، اما دقیقاً مشخص نیست در چه زمانی به صورت مکتوب در آمده‌اند. این متون، چه به صورت شفاهی و چه به صورت کتبی، صرفاً برای مصرف گروه و طایفه‌های معینی بوده‌اند و از آن‌جا که پیروان اهل حق به حفظ اسرار اعتقاد دارند، این متون قرن‌ها از چشم بیگانگان دور نگه داشته شده بوده‌اند…

قرن نوزدهم از نظر روش‌های ممکن انتقال و تولید متون مقدس نقطه‌ی عطفی به شمار می‌آید و عامل اصلی آن پیشرفت‌های تکنولوژی در صنعت چاپ و کپی است. با وجود این‌که خوش‌نویسان اهل حق هنوز هم متون اهل حق را با دست می‌نوشتند، تکنولوژی‌های جدید باعث شد که تولید و تکثیر این متون توسط افراد خارج آسان‌تر شود…

در لابه‌لایِ پاسخ‌ها و توضیحات نویسنده کتاب برهان‌الحق، سه عامل به عنوان انگیزه‌های اصلی نوشتن این کتاب دیده می‌شود، که دو تا از آن‌ها بیرونی و یکی درونی می‌باشند. یک عامل اصلی بیرونی عبارت بود از سوءتفاهم‌های محققین و نویسندگانی که قبلاً درباره مسلک اهل حق مطالبی نوشته بودند. برای مثال، در بخش ترجمه شده‌ای در قسمت ضمیمه این مقاله برداشت‌های نابجای ایوانف و عباس العزاوی به وضوح ذکر شده است…